به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از ایسنا، به‌دلیل اهمیت طرح فشارافزایی و نقشی که در تولید گاز و میعانات گازی، افزایش برداشت گاز و جلوگیری از مهاجرت گاز دارد، مهمترین و راهبردی‌ترین طرح وزارت نفت بوده چراکه این طرح به لحاظ اقتصادی حائز اهمیت است.

این طرح از نظر گستردگی فنی و اجرایی و فناوری طرح بزرگی است و یک ظرفیت سرمایه‌گذاری 20 میلیارد دلاری را در اختیار پیمانکاران ایرانی قرار می دهد، تمام مطالعات بین‌المللی در پروژه‌های مشابه بررسی و افزون بر آن اقتباسی از پروژه‌های بین‌المللی انجام شد و نشان داد اجرای این پروژه در فراساحل اهمیت و درآمد بالاتری دارد و گزینه برتر است.

 پارس جنوبی 38 سکو دارد که شامل سکوهای تولیدی و پشتیبانی است، این سکوها به‌طور کامل شبیه هم هستند تا با تکیه بر توان داخل سرعت اجرای کار بیشتر باشد. هر سکو امکان فشارافزایی یک میلیارد فوت مکعبی گاز را دارد، سکوهای مرزی به‌دلیل جلوگیری از مهاجرت گاز در اولویت فشارافزایی قرار دارند.

در پارس جنوبی، 14 سکوی فشارافزایی تعریف شده است، هر سکو چهار کمپرسور 30 مگاوات نیاز دارد، هر چقدر امکان تأمین ساخت داخل وجود داشته و وزن سکوهای پیش‌بینی شده به گونه‌ای است که امکان ساخت در داخل کشور وجود داشته باشد.

بر اساس قراردادهایی که امروز امضا شد طرح فشارافزایی میدان مشترک پارس جنوبی با سرمایه‌گذاری 20 میلیارد دلاری و با هدف افزایش برداشت 90 تریلیون فوت‌مکعب گاز و 2 میلیارد بشکه میعانات گازی اجرا خواهد شد و درآمدزایی 900 میلیارد دلاری برای کشور به‌دنبال دارد.

پیمانکاران اصلی در اجرای طرح فشارافزایی میدان مشترک پارس جنوبی، شامل شرکت‌های پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا (ص) و مپنا و پیمانکار مهندسی مفهومی، پایه مقدماتی و پیشرفته، شرکت مهندسین مشاور نارگان هستند که این قرارداد را امضا کردند.

بر اساس این قرارداد پیمانکاران بررسی و صحه‌گذاری مدارک مهندسی پایه مقدماتی و پیشرفته و ارائه دیدگاه‌های اصلاحی را انجام خواهند داد.

همکاری با کارفرما برای نهایی‌سازی برنامه اجرای طرح، سفارش‌گذاری اقلام دیرتحویل، تهیه استراتژی واگذاری پیمان‌های فرعی در قالب قراردادهای ئی‌پی‌سی، مذاکره و ایجاد مشارکت بین یاردهای سکوساز داخلی و بین‌المللی برای ساخت سکوهای فشارافزایی در خلیج فارس و انجام اقدام‌های لازم برای آغاز قراردادهای ژئوتکنیک و ژئوفیزیک از جمله شرح کار پیمانکاران این قرارداد خواهد بود.

این قرارداد در حالی امضا شد که قطر نیز در بخش جنوبی این میدان مشترک در حال احداث سکوهای فشارافزایی است.

ایجاد ظرفیت 20 میلیارد دلاری برای سازندگان ایرانی در طرح ملی فشار افزایی پارس جنوبی

در این راستا، جواد اوجی - وزیر نفت با اشاره با اشاره به ثبت رکوردهای تازه در برداشت گاز از میدان مشترک پارس جنوبی گفت: با اجرای طرح فشارافزایی در پارس جنوبی، ظرفیت 20 میلیارد دلاری برای فعالیت سازندگان ایرانی ایجاد می‌شود.

به گفته وی بار مالی این پروژه 20 میلیارد دلار است، نیمی از انرژی مورد نیاز کشور و بیش از 45 درصد بنزین کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود. کار اجرایی این طرح می‌توانست هشت سال پیش آغاز شود، با وجود این تأخیر در دولت گذشت، 2 سال است که در شرکت نفت و گاز پارس تصمیم شجاعانه‌ای گرفته و کار کارشناسی آغاز شد.

وی با بیان اینکه  امسال برداشت روزانه 707 میلیون مترمکعب گاز از میدان گازی مشترک پارس جنوبی محقق شد، گفت: با ادامه برداشت از این میدان بدون اجرای طرح‌های فشارافزایی، شاهد افت فشار در این میدان خواهیم بود، اهمیت بهره‌برداری از این میدان مشترک آنجاست که 93 درصد سوخت نیروگاه‌ها و صنایع گاز و بخش عمده‌ای از خوراک پتروشیمی‌ها از گاز این میدان تأمین می‌شود.

وی گفته است که این طرح منتظر شرکت‌های خارجی نمانده و از نخبگان این صنعت در آن استفاده شده است؛ نمونه آن بهره‌برداری از فاز 11 پارس جنوبی بوده و اکنون از 38 سکو در پارس جنوبی بهره‌برداری شده است و طی سه تا چهار سال آینده فشارافزایی در میدان مشترک پارس جنوبی آغاز خواهد شد.

قرار است ظرفیت 20 میلیارد دلاری برای سازندگان داخلی با اجرای این طرح ایجاد شود و با افزایش 90 تریلیون مترمکعبی برداشت گاز و 2 میلیارد مترمکعبی برداشت میعانات گازی، 900 میلیارد دلار به درآمد کشور افزوده خواهد شد که نقشی مهم در تأمین امنیت انرژی کشور دارد.

پارس جنوبی تامین کننده 70 درصد امنیت انرژی کشور و تامین کننده 50 درصد خوراک پالایشگاه هایی است که تولید بنزین در کشور دارند، با امضای قرارداد با 4 شرکت و پیمانکار بزرگ کشور (سابقه احداث فازها و سکوهای پارس جنوبی را دارند) به ارزش20 میلیارد دلار  کار بزرگی رقم خورده، چراکه قطر چندماه پیش قرارداد توسعه و فشارافزایی خود را با شرکت های بزرگ خارجی امضا کرده است.

امروز در کشور این پروژه با شرکت‌های توانمند ایرانی بعد از یکسال مطالعات و مذاکرات قراردادی و تنظیم شرح کار امضا شده و کار بزرگ و ماندگاری رقم خورده است و انتظار می‌رود که  عقب افتادگی این طرح ملی جبران شود.