عصر خودرو

حمیدرضا موثقی در گفتوگوی اختصاصی با " عصر بازار" مطرح کرد:

دست دولت از صنعت چای برداشته شود

عصر بازار- چای یک کالای استراتژیک است، درواقع چای از کالاهای ضروی و مورد مصرف تمام اقشار جامعه و به عنوان ساده ترین وسیله پذیرایی شناخته می شود، همچنین در کنار نان و پنیر یک وعده غذایی اصلی گروه های کم درآمد جامعه به حساب می آید.

دست دولت از صنعت چای برداشته شود
نسخه قابل چاپ
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۶ - ۱۵:۴۲:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» ، با وجود مزیت های بسیار تولید چای داخلی از جمله سرانه بالای مصرف چای در کشور، همسایگی با کشورهای مهم مصرف کننده چای از جمله روسیه، عراق، ترکیه، پاکستان و جمهوری های شوروی سابق، استفاده نکردن از سموم دفع آفات در باغ های چای و تولید محصولی ارگانیک و عطر و طعم خاص به دلیل کشت در منطقه معتدل شمال ایران باز هم واردات چای بیش از 6 برابر تولید داخلی است.

    از مهمترین دلایل آن می توان به تغییر ذائقه ایرانی ها اشاره کرد و دلیل دیگر را می توان در حمایت نکردن و کمبود سرمایه در حوزه صنعت چای دانست. از سوی دیگر  بالا بودن تعرفه وارداتی این محصول سبب شده که بیش از نیمی از نیاز داخل از طریق قاچاق تامین شود. علاوه بر این موارد بحث ارزش افزوده 9 درصدی نیز واردکنندگان را با چالشهای بسیاری روبهرو کرده بود که طی تلاش های بی وقفه فعالان این صنعت در هفته گذشته  گمرک ایران در ابلاغیه‌ای به گمرکات اجرایی کشور اعلام کرد عرضه و واردات چای خشک بدون هیچگونه افزودنی، از پرداخت مالیات عوارض ارزش افزوده معاف است، اما این معافیت قابل تسری به خدمات بسته بندی، فرآوری و توزیع انواع چای خشک نخواهد بود. از این رو با حمیدرضا موثقی رئیس اتحادیه تولیدکنندگان ، بازرگانان و صنایع بسته بندی چای کشور گفت و گوی اختصاصی ترتیب داده ایم تا از جزئیات صنعت چای و چالش های ان با خبر شویم که در ادامه مشروح آن را می خوانید.

    در ابتدا توضیحی در خصوص اتحادیه تولیدکنندگان ، بازرگانان و صنایع بسته بندی چای کشور بفرمایید.
    اتحادیه تولیدکنندگان ، بازرگانان و صنایع بسته بندی چای کشور در سال 1354 در اتاق بازرگانی صنایع ، معادن و کشاورزی ایران رسماً افتتاح و به ثبت رسید. هدف از تشکیل اتحادیه ساماندهی امر صادرات ، واردات ، تولید در مزارع شمال، صنایع بسته‌بندی و توزیع چای و حفظ توازن و نظم و فراهم کردن امکان بهره‌برداری بیشتر از سرمایه‌گذاری و تولید در اقتصاد است.
    در حال حاضر این اتحادیه چه تعداد از فعالان این حوزه را پوشش می‌دهد؟
    اکنون حدود 25 درصد از تولیدکنندگان مزارع شمال و 100 درصد فعالان حوزه توزیع، بسته‌بندی و صادرات عضو این اتحادیه هستند. اکثریت اعضا در تهران هستند اما در شهرستان‌ها هم حضور فعالی داریم.
    به طور کلی شرایط صنعت چای را چگونه می‌بینید؟
    تولید چای در ایران سالیانه حدود 20 هزار تن است این در حالیست که طبق آمار منتشر شده توسط فائو سرانه مصرف هر فرد سالیانه حدود 1.7 کیلوگرم است، البته مسئولان دولتی این رقم را حدود 1.5 کیلوگرم و اتحادیه آمار را حتی بالاتر از این رقم می‌داند، در چنین شرایطی با قبول آمار دولت، میزان  مصرف داخلی حدود 120 هزار تن است، یعنی حدود 6 برابر تولید داخلی در ایران تقاضا برای مصرف وجود دارد. با توجه به شرایط اقلیمی کشور، امکان صرف زمین برای تولید بیشتر چای وجود ندارد، درواقع زمین‌ها ظرفیت تولید بیشتر ندارند و در صورت تولید بیشتر، کیفیت محصولات افت می‌کند. بنابراین نیاز به واردات این محصول داریم که بیشترین واردات اتحادیه از کشور سریلانکا است. بعد از این کشور، هند و کنیا و چین در رتبه‌های بعدی واردات چای به ایران قرار دارند. حدود 40 موسسه برندینگ مانند دوغزال، گلستان، احمد، دبش، آلبالو و ... وجود دارند که چای را به صورت فله وارد می‌شود و در این موسسات بسته‌بندی می‌شود.
    بزرگ‌ترین چالش‌هایی که این صنعت با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند چیست؟
    تعرفه وارداتی و بالا بودن هزینه‌های تولید بزرگ‌ترین چالش صنعت چای است. به خصوص در بخش تولید دست دولت از صنعت چای باید برداشته و تنها نقش حمایتی داشته باشد.
    اکنون تعرفه واردات چای چقدر است؟
    یکی از چالش‌های صنعت چای، تعرفه22 درصدی واردات چای است که 9 درصد هم ارزش افزوده بر آن اضافه و به مبلغ 30 درصد می‌رسد. همین عامل باعث شده که نیمی از واردات چای به صورت قاچاق وارد کشور شود.
    واردات و صادرات بسیاری از صنایع از 9 درصد ارزش افزوده معاف هستند، چرا این مسئله برای چای صدق نمی‌کند؟
    طبق رایزنی های انجام شده با معاونت ارزش افزوده سازمان امور مالیاتی توانستیم این 9 درصد ارزش افزوده را حذف کنیم و امیدواریم از این پس شاهد واردات چای در کانالهای قانونی باشیم.
    با توجه به این تعرفه وارداتی بالا، حاشیه سود صنعت چای چه میزان است؟
    قانون‌گذاری حاشیه سود را 10 درصد اعلام کرده، اما در ایران با توجه به فضای رقابتی واردکنندگان نمی‌توانند این حاشیه سود را تامین کنند. فقط می‌توان گفت که واردکنندگان صنعت چای در این بازار زنده هستند اما زندگی نمی‌کنند.
    در سال‌های 80 تا 83 شاهد حضور تعداد زیادی چای وارداتی در بازار ایران بودیم، این مسئله چگونه اتفاق افتاد؟
    طی سال‌های 80 تا 83 واردات قانونی چای به بهانه حمایت از تولید داخلی ممنوع شد، این برندها نیز در همان زمان از طریق قاچاق وارد بازار شدند. در واقع وقتی بازرگانان داخلی نتوانستند به طریق قانونی محصول وارد کشور کنند، عده‌ای با برنامه‌ریزی‌های پیشین توانستند بازار را از طریق قاچاق در دست بگیرند و علاوه بر قبضه کردن بازار ذائقه ایرانی را تغییر دادند و این روزها می‌بینیم که مردم چای عطری استفاده می‌کنند بدون اینکه بدانند این عطر مفید یا مضر است.
    با توجه به اینکه چای محصول آب‌بری است و ایران در خشکسالی به سر می‌برد، برای حمایت از تولیدکنندگان چه کار باید کرد؟
    برگ سبز چای سریع الفساد  است و اگر از زمان چینش تا کارخانه فرآوری بیش از 24 ساعت زمان ببرد، برگ سبز خشک می‌شود. از سوی دیگر این برگ در مکانی که هوای شرجی و مرطوب باشد عمل می‌آید. درواقع در ایران تنها حوزه شمالی کشور توانایی کشت آن را دارد. علاوه بر این موارد شیب زمین و ارتفاع از دریا هم در کیفیت چای به عمل آمده تاثیر بالایی دارد. با توجه به موارد ذکر شده می‌توان گفت تولید چای در ایران مقرون به صرفه نیست، از این‌رو پیشرفت و توسعه آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. از سوی دیگر یکی از چالش‌های این بخش کمبود سرمایه و مدیریت دولتی آن است، طبق نظر کارشناسان اگر دولت کنار برود و مدیریت به بخش خصوصی با حمایت دولتی واگذار شود، اتفاقات بهتری در این صنعت می‌افتد. بنابراین می‌توان گفت تولید چای ایرانی هنوز سنتی است و با توجه به نبود سرمایه‌گذار در این زمینه، به سمت صنعتی شدن حرکت نمی‌کند.   
    کمی در خصوص چای ایرانی و ویژگی‌های آن برایمان بگویید، چرا دیگر مردم مانند گذشته به این چای اقبال نشان نمی‌دهند؟
    چای ایران تنها چایی است که بدون سم و یا با میزان سم بسیار کمی تولید می‌شود. در واقع چای ایرانی تنها چای ارگانیک جهان است. که متاسفانه ذایقه مردم ما کمی از آن دور شده است و امیدوارم با فرهنگ سازی عمومی بتوانیم مردم را به سمت مصرف چای داخلی سوق دهیم
    برخی اعتقاد دارند که به چای خارجی رنگ و عطر اضافه می‌شود و برای سلامتی مضر است، آیا این مسئله حقیقت دارد؟
    چای هیچگونه رنگی به خود نمی‌گیرد از سوی دیگر با توجه به گران بودن رنگ شیمیایی، اضافه کردن رنگ به آن مقرون به صرفه نیست. خصلت چای سریلانکا و کنیا، پررنگی است. در خصوص عطر چای، این مسئله صدق می‌کند. دو نوع عطر ارل‌گری و برگاموت وجود دارد که به چای اضافه می‌شود و البته برای سلامتی زیانی ندارند. متاسفانه ضائقه ایرانی را تغییر داده‌اند.
    در صحبت‌ها اشاره کردید که در زمینه چای صادرات داریم، این صادرات به چه میزان  و به کدام کشورهاست؟
    چند سالی است که صادرات ایران رشد کرده و در صورتی که دولت حمایت کند، رقم صادرات بالاتر هم می‌رود. سال گذشته حدود 13 هزار تن صادرات به ترکیه، آسیای میانه و اروپا صادرات داشته‌ایم و امیدواریم امسال صادرات چای ایران رشد قابل توجهی را تجربه کند. 
    گردش مالی صنعت واردات چای در حال حاضر چه میزان است؟
    در حال حاضر 100هزار تن واردات وجود دارد که میانگین هر محصول کیلویی 5 دلار است، با این اوصاف می‌توان گفت گردش مالی این صنعت در سال حدود 500 میلیون دلار است.

    برچسب ها