عصر خودرو

بررسی تعرفه های ضد دامپینگ اروپا

عصر بازار- بیش از ۶ ماه از اعمال تعرفه های جدید ضد دامپینگ در مقابل واردات فولاد از چین می گذرد و از اواخر اکتبر نیز، وضع تعرفه ثابت گمرکی بر ورق گرم وارداتی از ایران، روسیه، اوکراین و برزیل به اجرا گذاشته شده است.

بررسی تعرفه های ضد دامپینگ اروپا
نسخه قابل چاپ
جمعه ۱۰ آذر ۱۳۹۶ - ۱۰:۳۰:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از سنا ، سیاست تبعیض آمیز کمیسیون اروپا در حالی در مقابل این پنج کشور به اجرا در می آید که به گفته بسیاری از فعالان بازار فولاد، اِعمال سیاست های ضد دامپینگ در مجموع میزان واردات ورق گرم را کاهش نداده و تنها موجب روی آوردن واردکنندگان به کشورهای جایگزین بجای کشورهای موضوع این سیاست شده است. این مساله در کنار رقابت کشورهای تولیدکننده فولاد، فضای بازار ورق گرم را در اروپا قدری پیچیده کرده است.

    کمیسیون اروپا از آوریل امسال بر ورق های نورد گرمی که از چین وارد اروپا شوند بین 18 تا 36 درصد بعنوان تعرفه ضد دامپینگ وضع کرده و از پایان ماه اکتبر نیز واردات این محصول از اوکراین، روسیه، برزیل و ایران بین 20 دلار تا 115 دلار مشمول هزینه گمرکی اضافه شده است. کمیسیون اروپا از اوایل امسال بدنبال راهکاری برای حمایت از قیمت های داخلی اروپا بود، چراکه قیمت محصولات فولادی وارداتی بویژه ورق گرم، ارزانتر از تولیدکنندگان اروپایی است و این مساله کمیسیون تجاری اروپا را بر آن داشته تا با وضع تعرفه های وارداتی سنگین برای بزرگترین واردکنندگان ورق گرم و سایر محصولات فولادی به اروپا از کاهش قیمت در بازارهای اروپایی ممانعت به عمل آورد. از این مسئله بگذریم که هنوز هم در این کمیسیون اتفاق نظر در خصوص کشورهای هدف گذاری شده وجود ندارد ولی بهرحال این قانون در خصوص کشورهای فوق به اجرا درآمده و موجب شده تا میزان واردات از آن ها تا 80 درصد کاهش یابد. ولی بررسی ها نشان می دهد که روند قیمت ها در مسیر روندهای جهانی نوسان می کند و با وجود کاهش واردات از این پنج کشور، حجم کل واردات فولاد کاهش محسوسی نداشته و تنها منجر به افزایش سهم بازار برای تامین کنندگان جایگزین از سایر کشورها شده است.

    نگاهی به داده های یوروفر

    داده های اقتصادی منتشر شده توسط انجمن فولاد اروپا (یوروفر) نشان می دهد که میزان واردات ورق گرم اروپا از ابتدای سال 2017 تا پایان سپتامبر بالغ بر 5.81 میلیون تن است که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که 6.13 میلیون تن بوده، کاهش اندکی یافته است. در حالی که گزارش یوروفر حاکی از آن است که میزان واردات ورق گرم از کشورهای جایگزین در سال 2016 رشدی معادل 3.3 درصد داشته و در سال 2017 به 2.3 درصد رسیده و پیش بینی می شود که برای سال 2018 به حدود 1.7 درصد سالانه برسد. بر این اساس کمیسیون اروپا گمان می کند که رشد واردات از کشورهای جایگزین برگرداندن توازن به کشورهای صادرکننده است و افزایش سهم آن ها به معنای افزایش میزان واردات فولاد اروپا نیست.

    اختلاف قیمت ورق گرم وارداتی و داخلی اروپا در هفته ی گذشته بین 20 تا 30 یورو در اروپای شمالی و کمی بیش از 10 یورو در اروپای جنوبی بوده است. مقایسه این اختلاف قیمت با گذشته نشان می دهد قیمت ها در حال نزدیک شدن به یکدیگرند. بر همین اساس شاید در حال حاضر واردات با قیمت های کنونی جذاب نباشد ولی این اختلاف اندک امکان افزایش قیمت را از تولیدکنندگان داخلی سلب نموده است؛ چرا که ممکن است افزایش شدید قیمت فولاد داخلی منجر به روی آوردن دوباره بازار به واردات شود، از اینرو مهم است که بتوان یک حاشیه معقول بین قیمت ها حفظ کرد.

    اثرات مستقیم و غیر مستقیم ضد دامپینگ

    در حالی که چین تقریبا به طور کامل صادرات ورق گرم را به اروپا متوقف کرده است، هنوز تاثیر اقدامات ضد دامپینگ برای واردات از سایر کشورها کاملاً ظاهر نشده ولی معقول است که انتظار داشته باشیم واردات از این کشورها هم به حداقل کاهش یابد. در پی این تحولات صادرات ترکیه و هند به اروپا افزایش خواهد داشت. مقامات اقتصادی اروپا انتظار ندارند که میزان واردات فولادشان افزایش یابد ولی بعید نمی دانند که میزان صادرات ترکیه و هند به اروپا افزایش یابد. بویژه که سیاست ضد دامپینگ علیه شش کشور بزرگ صادرکننده به اروپا، فرصت مناسبی برای ترکیه است که با توجه به نزدیکی اش از مزیت هزینه حمل پایین تری برخوردار است.

    گذشته از افزایش واردات اروپا از ترکیه و هند، سایر کشورهای صادر کننده به مقصد اروپا نیز با رشد چشمگیری همراه شده اند. صادرات ورق گرم از کره جنوبی، تایوان و مصر به اروپا نسبت به سال قبل رشد 104 درصدی داشته و به 1.19 میلیون تن در نه ماه اول امسال رسیده است. برخی فعالان اقتصادی سیاست کمیسیون اروپا را در خصوص چین موفق ارزیابی می کنند ولی نسبت به وضع تعرفه ثابت برای هر تن واردات از چهار کشور دیگر چندان خوش بین نیستند. چراکه ممکن است این بازوی بازدارنده بهینه عمل نکند و نتواند منجر به کاهش واردات از این کشورها شود. همین الان برخی از شرکت های بزرگ روسی و اوکراینی اذعان دارند که قیمت تعرفه ثابت بر هر تن واردات که از اواخر اکتبر آغاز شده است، برایشان قابل تحمل است و گمان نمی کنند که نتیجه بسیار زیانباری داشته باشد.

    با این وجود افزایش موانع صادرات فولاد به اروپا، شاید منجر به توقف کامل صادرات به این قاره نشود اما مسلم است که با افزایش هزینه های مبادله، کاهش خواهد یافت. در زمانی که تولید کنندگان اروپایی خود را برای غلبه بر رقبای دیگری که کشورهای جایگزین نامیده می شوند، آماده می کنند، سود اصلی را جایگزین ها خواهند برد. چرا که با برخورد تبعیض آمیز کمیسیون اروپا، کشورهای صادر کننده  کوچک تر امکان عرض اندام در بازار اروپا را خواهند یافت و سهم خود را در غیاب رقبای بزرگ افزایش خواهند داد؛ بیش از هر کشوری به نظر می رسد که شرایط برای ترکیه مهیاست تا از بازار بزرگ اروپا سود سرشاری ببرد. این کشور در شش ماهه دوم میلادی توانسته میزان تولید خود را نزدیک به 24 درصد رشد دهد و با توجه به نزدیکی اش با اروپا و مزیت پایین بودن هزینه حمل که به آن اشاره شد، موقعیت ممتازی در میان صادر کنندگان ورق گرم به قاره سبز به دست آورده است.

    بر این اساس شاید کمیسیون اروپا بیش از آنکه متوجه اثرات دامپینگ بر بازار فولاد باشد، به جلوگیری از تسلط تولیدکنندگان بزرگ بر بازار این قاره می اندیشد. اقدام این کمیسیون، با توجه به محدودیت های قیمتی تا کنون تنها به این کمک کرده که تولیدکنندگان کوچک بیشتری راهی این بازار شوند یا سهم خود را در رقابت با دیگران قدری افزایش دهند

    برچسب ها