به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار»، این عبارت در اصل اهمیت تئوری پورتفولیو و کاهش ریسک غیر سیستماتیک به واسطه توزیع ریسک را نشان می‌دهد اما افراط در این توزیع و فرا رفتن از توزیع بهینه (اپتیموم) می‌تواند نتیجه معکوس و کاهش بازدهی سیستم و سبد را به دنبال داشته باشد.

سرمایه گذار ناشی و مبتدی با فرض اینکه هر چقدر تعداد سهام بیشتری داشته باشد، ریسک کمتری را متقبل می‌شود، اقدام به خریدهای کم حجم و پرتعداد سهام می‌نماید و سبدش به جای یک پورتفو، به یک کشتی نوح شباهت دارد. پروسه آنالیز و بررسی و رسیدگی به امور تک تک این سهام بسیار زمان بر می‌شود و عملا سرمایه گذار نمی‌تواند تسلط کافی بر پورتفو داشته باشد و بعد از مدتی بازدهی به شدت کاهش می‌یابد. از طرفی سرمایه گذارانی که پول کوچکی در اختیار دارند و تعداد سهام زیادی را می‌خرند کارمزد بیشتری نیز می‌پردازند زیرا کارمزد معاملات با ارزش کمتر از 500 هزار تومان تقریبا دو برابر کارمزد حالت عادی می‌باشد.

به شخصه برای توجیه این دسته از افراد برایشان یک مثال پرسشی می‌زنم: (( رسیدگی و آبیاری 5 گلدان برای شما آسان‌تر و سریع‌تر است یا رسیدگی و آبیاری 30 گلدان؟..))

تجویز مربی معاملات:

همیشه به یاد داشته باشید، مدیریت پورتفو بر اساس سرمایه‌های مختلف، متفاوت است. اگر فردی یک میلیون تومان سرمایه داشته باشد شاید بهترین و پر بازده ترین راه برایش تک سهم شدن در یک سهم مانند عرضه اولیه‌ها باشد ولی طبیعتا فردی با سرمایه نسبتا بزرگی مثل 500 میلیون تومان نیاز به افزایش تعداد سهام به منظور توزیع ریسک دارد و البته این تعداد نباید از یک حالت بهینه فراتر رود چون از نظر مراقبت اثر معکوس می‌گذارد. همیشه بر اساس ریسک پذیری و میزان سرمایه خود رویکرد مناسب برای سبد بستن انتخاب کنید. این پیدا کردن بالانس تعادلی و تعداد بهینه سهام داخل پورتفو می‌تواند بر اساس معیارهایی نظیر میزان و حجم سرمایه، ریسک پذیری و استراتژی فردی متفاوت باشد اما نباید از لحاظ تعداد افراط و تفریطی صورت گیرد چون موجب انحراف معیار از ریسک بهینه می‌شود.

اگر احساس می‌کنید به سندرم کشتی نوح مبتلا هستید، به یاد داشته باشید اولین گام رهایی بخش شما کم کردن تعداد سهام داخل پورتفو می‌باشد. با تعداد سهام زیاد سبد هیچ گاه لذت سودهای بزرگتر و شیرین‌تر را تجربه نخواهید کرد.