به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از مرکز خدمات فولاد ایران، بیلت صادراتی چین اخیرا 10 تا 15 دلار، رشد قیمت داشته و420 تا 435 دلار در هر تن معامله شده است. از طرفی رونق بازار مقاطع داخلی تمایل به صادرات را بین عرضه‌کننده‌های بیلت کمتر کرده و اغلب آنها در بازار داخلی متمایلند تا به نوردکاران عرضه کنند یا برای مصرف خود از آن استفاده کنند. از این رو خریدارها در جنوب شرق آسیا به بازارهای جایگزین روی آورده‌اند. بیلت چین تا 450 دلار در هر تن سی‌اف‌آر رسیده و خریداری ندارد، در حالی که فیلیپین از ویتنام درنرخ 425 دلار بیلت خریده است.

شکایت پاکستان از چین

در این بین دولت پاکستان تحقیقات اولیه در مورد اعمال تعرفه آنتی دامپینگ بر میلگرد وارداتی از چین انجام داده است. ظاهرا تعرفه اولیه پیشنهادی 52/ 52 درصد است. در تحقیقات مشخص شده تولیدات چین با قیمت‌های پایین به بازار فولاد پاکستان آسیب می‌رسانند و پرونده مربوط به این ادعا 26 نوامبر 2016 باز شده و به زودی رای نهایی آن اعلام می‌شود. قابل ذکر است در سال 2016 پاکستان 3.2 میلیون تن فولاد از چین وارد کرد که 3 درصد کل صادرات فولاد چین را در بر داشت.

بازار ورق تخت چین در انتظار رکود

اخیرا قیمت ورق تخت صادراتی چین با توجه به بهبود بازار فولاد این کشور با افزایش قیمت روبه‌رو‌ شده است؛ البته قیمت‌ها نسبت به اواسط آوریل پایین تر است چون تقاضای داخلی و صادراتی آن مطلوب نبوده است. در این راستا انتظار می‌رود ماه آینده افت قیمت در پیش باشد.اخیرا اغلب صادرکننده‌های چینی ورق تخت خود را 440 تا 450 دلار در هر تن (فوب حمل جولای) پیشنهاد می‌دهند که 5 تا 10 دلار رشد هفتگی داشته ولی نسبت به اواسط آوریل 10دلار پایین‌تر است. فعالان بازار معتقدند قیمت‌ها بالاست و تقاضای خریداران خارجی در سطح متوسط است و البته محموله‌های کوچکی نیز در بازارهای آسیایی فروخته شده است.در این شرایط بیشتر بازار داخلی است که از قیمت‌های صادراتی حمایت می‌کند، به‌طوری‌که در بازار داخلی قیمت 8 دلار نسبت به هفته قبل و تا 134دلار در 6 هفته اخیر رشد داشته است. این در حالی است که فعالیت بازار داخلی هم اخیرا کم شده و موجودی ورق تخت تجار چینی که 6 هفته اخیر تا 3/ 4 درصد افت داشته رو به بالاست که این نشان می‌دهد تمایل به خرید کم شده است.

جو منفی بر بازار سنگ‌آهن چین حاکم است

هفته گذشته میلادی سنگ‌آهن وارداتی در چین مجموعا 25/ 5 دلار در هر تن افت داشت، چرا که خریدها کمتر شده و عرضه افزایش یافته است. به این ترتیب سنگ‌آهن خلوص 62 درصد استرالیا آخرین‌بار 5/ 1 دلار در هر تن ارزان تر شده و 57 دلار و 75 سنت در هر تن (سی‌اف‌آر چین) شنیده شد. خریدارها در بازار چین منتظرند چون معتقدند افت قیمت ادامه دارد.در این شرایط مشکل مازاد عرضه روز به‌روز جدی‌تر می‌شود، به‌طوری‌که موجودی سنگ‌آهن در بنادر چین اخیرا به 140میلیون تن رسیده است.در این بین قیمت بیلت در بازار داخلی چین 5/ 1 دلار افت روزانه داشت، اما قرارداد میلگرد در بورس شانگهای 3 دلار بالا رفته و قرار‌داد سنگ‌آهن در بورس دالیان نیز 90 سنت رشد داشته است. ولی در کل جو بازار منفی است و احتمال تداوم افت قیمت بالاست، به‌طوری که موسسه تحقیقاتی بی‌ام‌ای برآورد میانگین قیمت سنگ‌آهن در سال جاری را از 70 دلار به 65 دلار در هر تن (سی‌اف‌آر) کاهش داده است.در این میان با توجه به عدم توازن موجود در ظرفیت‌های تولیدی صنایع بالادستی و پایین‌دستی فولاد در بازار جنوب شرق آسیا و ریسک‌های بالای موجود در مدل تولیدی نورد فولاد، تعدادی از فولادسازان این منطقه به دنبال افزایش توانایی در تولید فولاد خام هستند.

به گزارش «ایفنا» گرچه کارخانه‌ها در جنوب شرق آسیا سال‌های اخیر توجه بیشتری به واحد‌های فولادسازی یکپارچه داشته‌اند و دو شرکت در حال آماده‌سازی برای راه‌اندازی پروژه‌های بزرگ کوره بلند هستند، نتیجه نهایی به عوامل زیادی بستگی دارد.در ویتنام یک پروژه خطوط تولید کوره بلند با ظرفیت حدودا 7 میلیون تن در سال در فاز اول پروژه، ژوئن تا جولای سال جاری پس از تاخیری طولانی راه‌اندازی می‌شود. ظاهرا مجوزهای دولتی گرفته شده و منتظر مجوز محیط زیستی هستند.در اندونزی هم بزرگ‌ترین تولید‌کننده فولاد این کشور تولید فولاد خام را پس از راه‌اندازی کوره بلند 2/ 1 میلیون تنی خود از سر می‌گیرد. خط تولید زغال سنگ اخیرا راه‌اندازی شده و 2 تا 3 ماه زمان می‌برد تا خط تولید چدن راه بیفتد. این پروژه با هدف افزایش کارآمدی و رقابت پذیری راه‌اندازی می‌شود، چرا‌که تکنولوژی کوره‌های قوس الکتریکی در اندونزی قدرت رقابت کمتری دارد چون هزینه تامین برق بالاست و عرضه انرژی محدودیت دارد.در مالزی نیز از تکنولوژی تولید یکپارچه استقبال شده است. یک شرکت چینی قصد دارد پایان سال جاری تا اوایل 2018 کوره بلندی در خط تولید یکپارچه آن با ظرفیت 3.5 میلیون تن راه‌اندازی کند.از طرفی به رغم فواید آشکار تکنولوژی یکپارچه، عواملی وجود دارد که بر روند استفاده از آن و راه‌اندازی این پروژه‌ها در جنوب شرق آسیا تاثیر منفی دارد. لزوم سرمایه‌گذاری بالا و مسائل تکنیکی و زیست‌محیطی پیچیده از جمله این عواملند.