به گزارش پایگاه خبری ”عصربازار“ به نقل از مهر ، محمد سعیدنژاد اعلام کرد: نوع قرارداد سرمایه گذاری هندی ها در چابهار، ساخت، بهره برداری و انتقال یا «بی او تی» است که در آن، کارفرما مسئولیت بسیار محدودی در قبال ریسک های مالی، اجرایی و بهره برداری پروژه دارد و بیشتر ریسک را به سرمایه گذار منتقل می کند.

وی ادامه داد: کشورهای در حال توسعه که دارای محدودیت های سرمایه ای و فناوری هستند و آستانه تحمل ریسک آنها کم است، به این نوع قراردادها رغبت زیادی نشان می دهند.

معاون وزیر راه و شهرسازی اظهار داشت: در طول مدت بهره برداری از پروژه، بخش خصوصی مجاز است با اعمال عوارض، اجاره بها ، انبارداری و عوارض ترانزیت بار به نحو مناسب با بهره برداری از ابنیه و تاسیسات، هزینه های ساخت، بهره برداری، نگهداری و تعمیرات ،سود سرمایه خود را دریافت کرده و مطابق با مفاد قرارداد و در موعد مقرر آنها را سالم و به صورت عملیاتی به کارفرما تحویل دهد.

وی افزود: بندر چابهار دروازه تجارت با کشورهای عضو اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند (IORA)، افغانستان و کشورهای مستقل مشترک المنافع (CIS) است که پس از فروپاشی شوروی سابق بوجود آمدند.

به گفته مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی کشور، ارزش مبادلات تجاری هند با کشورهای مزبور در سال 2015 معادل 17/5 میلیارد دلار بود و پیش بینی می شود تا سال 2020 معادل 5.16 میلیون تن کالا از هند به کشورهای یاد شده ترانزیت شود.

معاون وزیر راه و شهرسازی تاکید کرد: وجود معادن با کیفت در افغانستان و قراردادهای دو کشور هند و افغانستان در خصوص بهره برداری از این معادن نیز، انعقاد این نوع قرارداد سرمایه گذاری برای هند را توجیه پذیر می کند.

وی تصریح کرد: بر اساس قرارداد بی او تی با هندی ها، دهلی نو برای توسعه فاز نخست بندر شهید بهشتی چابهار 85 میلیون دلار سرمایه گذاری می کند و اگزیم بانک این کشور نیز خط اعتباری به میزان 150 میلیون دلار به این منظور اختصاص داده است.

سعیدنژاد گفت: بعد از 10 سال همه تجهیزات در مالکیت ایران خواهد بود؛ ضمن آنکه در 10 سال نخست سهم ایران از درآمدهای تخلیه و بارگیری از سهم هندی ها بیشتر است.