به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار»، فرشاد بیاتین، مدیرعامل شرکت لیزینگ غدیر با اشاره به این موضوع در گفت‌وگویی با بازار امروز به مشکلات این صنعت بورسی پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم.

تحلیل شما از صنعت لیزینگ در ایران چیست؟
صنعت لیزینگ در ایران صنعتی نوپا و جدید است اما در جهان این صنعت یکی از قدیمی‌ترین صنایعی است که مایحتاج زندگی افراد را تامین می‌کند، اما فعالیت لیزینگ‌ها در کشورمان با شیوه متفاوت‌تری دنبال می‌شود که این تفاوت نیز بنا به شرایط قانون‌گذاری در این زمینه ایجاد شده است. لیزینگ به معنای اجاره به شرط تملیک است، یعنی با توجه به نرخ سود بانکی اقساط لیزینگ نیز تعیین می‌شود که این موضوع در کل دنیا با توجه به کم بودن نرخ سود بانکی با وضعیت مناسبی در حال اجراست یعنی بر اساس نرخ بهره بانکی، لیزینگ‌ها منابع مالی برای افراد مختلف جامعه هستند، اما در کشورمان با توجه به سود‌های 22 درصدی بانکی که در عمل تا 30درصد هم پیش می‌رود، ورود به لیزینگ و تامین منابع مورد نیاز کاری غیرمنطقی است.
این صنعت تاکنون با چه مشکلاتی رو‌به‌رو شده است؟
نرخ بهره بانکی مهم‌ترین مشکل صنعت لیزینگ است؛ به طور شفاف‌تر باید گفت، طی چند سال اخیر بانک‌ها سودهای کلانی را در نظر گرفتند که بسیاری از سرمایه‌گذاران، سرمایه‌گذاری در بانک‌ها را به دیگر بازار‌ها ترجیح دادند. این موضوع باعث شد تا گردش مالی تنها در بانک‌ها باشد و سود‌های کلان هر ماهه موضوعی دلگرم‌کننده برای آنها. در هیچ کشوری سودهای بانکی رقمی معادل 22 درصد ندارد، اما در کشور ما این موضوع باعث شده تا تعادل اقتصاد بهم بریزد. از آنجایی که لیزینگ برای دسترسی آسان‌تر اقشار مختلف جامعه به محصولات مختلف است، هم‌اکنون با مشکلاتی مواجه شده که تنها راه حل آن کاهش واقعی نرخ بهره بانکی است. به طور مثال در بسیاری از کشورها افراد خودروها را برای چند ماه یا چند سال اجاره می‌کنند که در پایان زمان تعیین شده با توجه به نیاز خود یا خودرو را پس می‌دهند و یا با درخواست خرید مابه‌التفاوت را پرداخت می‌کنند، اما در ایران خرید توسط شرکت‌های لیزینگی به معنای خرید یک کالا است، به بیان دیگر باید گفت شیوه متفاوت‌تر و البته غیرمنطقی در جریان است.
با توجه به نرخ سود بانکی‏‏‏‏ میزان استقبال از این صنعت به چه اندازه است؟
متاسفانه هرفردی در هر حرفه‌ای که مشغول به کار است، تنها به سودهای کلان می‌اندیشد که این موضوع خدمت‌رسانی به مردم را از بین برده است. میزان خدمت‌رسانی با میزان سودآوری مقایسه می‌شود. اگر از صنعت لیزینگ صحبت کنیم باید بگوییم ورود به این صنعت برای خرید کالاها کاری غیرمنطقی است. هیچ فردی حاضر نیست با بازپرداخت‌های بالا کالاهای مختلف بخرد. لیزینگ یعنی خرید آسان نه دغدغه‌های دو چندان خرید،‏ بنابراین در شرایط فعلی استقبال چندانی از این صنعت نمی‌شود.
از آنجا که دلالان در هر بازاری حضور دارند آیا نظارت دقیقی برای عدم حضور این افراد در صنعت لیزینگ وجود دارد؟
برای رونق این صنعت مسئولان باید نگاه دوباره‌ای به آن داشته باشند. لیزینگ‌ها باید تسهیلاتی با نرخ بهره پایین فراهم کنند بنابراین به نظر می‌رسد این موضوع نیازمند نگاه مسئولان و بازنگری در این باره است. متاسفانه نظارتی بر فعالیت لیزینگ‌ها نیست که این موضوع باعث شده برخی افراد در قالب شرکت‌های لیزینگی فعالیت غیرقانونی(کلاهبرداری) انجام دهند. بانک مرکزی تنها با ندادن مجوز نمی‌تواند مانع فعالیت‌های غیرقانونی این افراد شود، بلکه سازمان‌های مختلف باید نظارت‌های دقیق‌تری بر فعالیت دلالان این صنعت داشته باشند. در حال حاضر نظارت‌هایی می‌شود اما نه به طور کارشناسی و دقیق، واقعیت امر این است یا باید تحولی در این صنعت رخ دهد یا این صنعت در کشور برداشته شود.
به نظر شما با وارد شدن شرکت‌های لیزینگی به بورس می‌شود اعتبار از دست رفته این صنعت را برگرداند؟
بحث حضور شرکت‌های لیزینگی به موضوع مالکیت شرکت‌ها بستگی دارد. برخی مدیران با مالکیت بالای 50 درصد شرکت مانع از تصویب برخی تصمیمات و حضور این شرکت‌ها در بازار سرمایه می‌شوند. به بیان دیگر باید گفت، دلالی و سفته‌بازی در این صنعت به اندازه‌ای است که مانع از ورود برخی شرکت‌های لیزینگی در بورس و ارائه صورت‌های مالی و حسابرسی شده، می‌شود. به طور قطع ورود شرکت‌های لیزینگی به بورس هم می‌تواند گروه‌های بورسی را تکمیل کند و هم می‌تواند فعالیت این صنعت را شفاف‌تر کند.