به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از سنا، بازار سرمایه کشور به لطف ساختارهای قانونی موجود و البته تلاش های مجدانه مدیران آن ، در حال گذر از یک شیب تند تاریخی است.انتظار می رفت که این بازار بتواند از گردش نقدینگی بیش از 950هزارمیلیارد تومانی امسال بهتر و بیشتر استفاده نماید که البته دولت هم همراهی لازم در عرضه سهام های خود در این سال طلایی را نکرد و علیرغم تلاش مدیران بازار برای پذیرش شرکت های جدید در بورس برای مدیریت جولان نقدینگی تا این لحظه سازمان نتوانسته است سهامداران عمده را برای عرضه بیشتر متناسب با تقاضا متقاعد کند و در نتیجه هیات مدیره چاره کار را در محدود کردن نوسان بازار دیده است.البته در برابر ریسک های به وجود آمده در خصوص شیوع کرونا ویروس و تبعات اقتصادی آن و رشد حباب گونه خیلی از سهم های کوچک و متوسط هم نمی توان سکوت کرد.

من هم مثل هر کارشناس دیگری موافق محدود کردن بازار نیستم و مطمئنم روش و رویکرد دکتر محمدی (رئیس کنونی سازمان بورس) و تیم ایشان هم هرگز چنین تفکری را نمی پذیرد و در دوره سابق که ما دامنه نوسان را باز کردیم و بعد از سال ها به عدد 5 درصد رساندیم ، من شهادت می دهم که دکتر محمدی آن وقت در وزارت اقتصاد یکی از حامیان اصلی بود که به یمن حمایت او و در راس آن دکتر طیب نیا(وزیر وقت اقتصاد) توانستیم ، مخالفان را متقاعد کنیم،اما در برهه کنونی اعتقاد دارم که خود سازمان بورس باید درباره بازار تصمیم بگیرد و نباید با ساختارهای قانونی ، بخشنامه ای برخورد نمود. بورس ما 52 سال است قدمت دارد و از پشتوانه قانون بازار اوراق بهادار مصوب 84 و قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی مصوب 88 و البته ساختارهایی که مرهون ساعت ها فکر و آزمون و خطاست ، برخوردار است.

بورس ما به ثبات مدیریتی نیاز دارد و پشتیبانی دولت برای بازار سرمایه در هر شرایطی لازم است و اگر تصمیمی در داخل بازار گرفته می شود ولو این که آن تصمیم اشتباه باشد ، خود بازار و بالاترین نهاد قانونی آن که سازمان بورس و اوراق بهادار و شورای بورس است باید درباره آن تصمیم بگیرند ، چرا که هیچ کسی غیر از خود اهالی بازار و بازیگران و بازیگردانان آن از رنجی که بر آن گذشته که به این حد از بلوغ برسد ، آگاه نیستند. تحولات اخیر بازار سرمایه هر اهل بازاری را نگران آن می کند. خوب است، اکنون قدردان موقعیت تاریخی بازار سرمایه ایران باشیم و البته قدردان مدیرانی که همواره با فکر بلند خود، دغدغه ای جز صیانت از سرمایه سهامدار نداشته اند، حتی با وجود برخی از تصمیماتی که می توان نقد به آن ها وارد کرد.